සරසවි බිමේ නුඹ රැඳී ඒ සුවඳ තෙමා
වැහිදියබිමට වැටුනලු මතකයන් ගලා
ඔබ මට ලැබුනු තැන් වල සිහිවටන දරා
ඉසුරුමුණිය ලෙස ඇත ගල් කුළක කොටා
නොහඬමි ළඳුනි නොහඬමි නුඹෙ ගුණ වයලා
ඔබ මා රැක්කෙ මගෙ නෙත් දෙක ලඟට තියා
පෙමකට මුවාවී පෙමකට හිත ඇදිලා
ඇසුනද ලඳුනි ලොව මට විහිලුවක් කලා
පෙරදින මතක පාරයි සරසවියෙ බිමේ
මෙතුවක් කලක් පෙම් බැන්දේ නුඹද ලඳේ
මා වැරදිය බවක් ලොවටම පෙන්නලා ලඳේ
ඇත කලු ගලක් මිණිකැට ලෙස මහ පොලොවේ..
( ~තරිඳු පතිරණ ~ )
No comments:
Post a Comment