ආදරෙ මං කරන තරම්

ආදර මල් පොකුරු පිටින්
මහ සාගරයක් තරමට
නෙලන් ඉඳිමි මග බලාන
ඔබ කොහේද සොයමින් මම

මතක සිතේ ඇති තරමට
වේදනා ගෙනෙයි අද මට
තටු ඇවිදින් දුක් ගින්නට
ඇවිලෙයි මුළු හද මඩලම

ඔබ නැති විට ලඟින් මගේ
තනිකම විතරයි උරුමේ
ජයසිරි මහ බෝ සමිඳුන්
නැති මහමෙවුනාව වගේ

ඉර නැඟවිත් එළිය බෙදා
පුබුදයි හැමකෙනෙකුගෙ සිත්
මගෙ හිරු නැති මේ පෙම් ලොව
සදා අඳුරෙ ගිලෙනව අද

පවස නිවන දිය උල්පත්
වෙහෙස මකන මහ දිය වැල්
කොතෙක් ඇතත් මේ මිහිපිට
බැරිවෙයි මගෙ ගිනි නිවන්න

හිතටත් මගෙ නෙත් දෙකටත්
පිං මදි ඔබ ලැබ ගන්නත්
හිත යට කොතරම් ඇඬුවත්
දුක අඩුවක් නෑ අදටත්

ආදරෙ මං කරපු තරම්
සිහිනෙන් ඔබ පෙනෙන තරම්
මා ළඟ නැති දිනයක නම්
විඳවනවා මම එතරම්

ආදරයෙන් ජීවිතේම
පුරවාගෙන වෙනුවෙන් ඔබ
කඳුලැලි මං සඟවගෙන
සැනසෙමි ඔබ දෙස බලාන

මම යමි

සිහිවුනු දුකට නෙතු කඳුලක් නෑම තමා
පෙර දින මතක පෑරුනු සිත එහෙම තියා
කඳුලැලි මතක මත ඇඳි ඒ සටහන් මකලා
පියඹා ඇදෙමි නිති මගෙ පිළිසරන සොයා

නුඹ රැඳි දුකට මට කඳුලැලි ඉනු දාට
නුඹ හට දුකක් නොවුනා ඇති හැමදාට
නෙත් වල රැඳුනු අනුකම්පා තුරුලුකොට
හැඬුවලු මමත් සත් සමුදුරු ගොඩ ගලන්නට

ඈතින් ඔබ යන්නේ මෑතට අත වනලා
දෝතින්ගෙන ජීවිතයම අත හැරලා
දින දින ගෙවුනු ඉපැරණි පෙම පසු කරලා
මම යමි මෙතන සදහට අද අත ඇරලා

( ~ තරිඳු පතිරණ ~ )